Ж.Шайжнісұлының еңбек жолы
Размер файла: 22.65 KB
Тумысынан зерек, байыпты, тапсырылған ша-руаны орындауда тыңғылықты Жақия Шайжүнісұлы күн демей, түн демей бел шеше кірісудің қажеттігін алғаш іске кіріскенде-ақ түсінген еді. Қарғыс атқыр беймезгіл уақытта шыр етіп дүние есігін аша сала тағдыр тәлкегіне тап қылған қатыгез шақтың төлдері – бейкүнә сәбилер тағдырын жүрегімен ұқты ең бастысы. Екі жасында әкеден, төрт жасында анадан айырылып жетімдік қамытын киген Жақия тағдырлас тәрбиеленушілердің мөлдіреген көздерінен айықпас мұңды көрді. «Жетім көрсең жебей жүр» деген даналар өсиетін өмірлік ұстанымы етіп алды. Ашаршылық жылдарында тағдырдың тауқыметін тартып, балалар үйін паналаған жәудіркөздердің жағдайын ойлап, Мәскеуге хат жазып, Көкпекті балалар үйіне жарықпен қамту мәселесін қолға алған да, бүкіл саналы ғұмырын ұстаздық, тәрбиешілікке арнаған да осы Жақия Шайжүнісов еді. Бала үшін жанқиярлық әрекеттерге барған ұстаздың бұл еңбегі елеусіз қалған жоқ.